Poniżej przedstawiam chronologiczną listę materiałów źródłowych, z których korzystałem w większym lub mniejszym stopniu podczas pracy nad niniejszym Projektem. Tym samym polecam ją osobom, które chciałyby poszerzyć swoją wiedzę o Pińczowskim Zespole Zamkowym. Wiele z tych źródeł dostępnych jest w Internecie w formie cyfrowej, część jedynie w antykwariatach, muzeach i archiwach. Niektóre materiały z poniższej listy znajdziesz w zakładce DODATKI.
1611 r.
Szymon Pistorius
„Wizerunek Łaźni Pińczowskiej”
(Dziennik Wileński. Historya i Literatura, 1829, t. 8)
1657 r.
Dwie ryciny Erika Jönssona Dahlbergha zawarte w dziele Samuela Pufendorfa
„De rebus a Carolo Gustavo Sveciae rege Gestis [...]”, 1729 r.
Utworzone w czasie Potopu szwedzkiego, ukazują pińczowski zamek z dwóch stron. Bogactwo szczegółów można odkryć dzięki cyfrowym wersjom w dużej rozdzielczości.
1769 r.
„Inwentarz Klucza Pińczowskiego”
Bardzo obszerny dokument z czasów kiedy cały zespół zamkowy jeszcze istniał. Sporządzający go skryba przechodząc przez cały kompleks tworzy dokładny opis. Dokument pozwala zorientować się w ułożeniu i przeznaczeniu zamkowych komnat, korytarzy, dziedzińców i oficyn, a także poznać wiele architektonicznych detali. W inwentarzu znajduje się opis nie tylko zamkowego kompleksu, ale również reszty Pińczowa (m. in. Browar i Młyny) oraz okolic.
1773/80 r.
Plan miasta Pińczowa
(Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, sygnatura AGAD, Zb. Kart. 77 – 9)
Utworzony gdy zespół zamkowy jeszcze istniał. Można zorientować się nie tylko w układzie całego zespołu ale również okolicznych domów, budowli i murów.
1799 r.
„Ansicht des Schlosses Pinczow im Kielcer Kreis”
Akwarela autorstwa Emanuela Kratochville von Kronbach.
(własność: Muzeum Narodowe w Kielcach, sygnatura MNKI/GR/2358)
Mniej znany niż ryciny Dahlberga i nieco trudniej dostępny. Na rysunku widzimy fragment zamku już znacznie rozebrany, a także mury przy których dostrzec można wzmacniające je skarpy. Widać też fragment jednej z czworobocznych baszt i wejście do ogrodu. W tle kaplica św. Anny.
1895 r.
„Plan Miasta Prywatnego Pińczowa”
1927 r.
Jan Wiśniewski
„Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w Pińczowskiem, Skalbmierskiem i Wiślickiem”
(Druk szkoły rzem. w Marjówce, 1927)
Bardzo interesująca publikacja, z mnóstwem informacji i ciekawostek na temat historii Pińczowa, zamku, szczegółowych wydarzeń i życia mieszkańców z tamtego okresu.
1968 r.
Adam Miłobędzki
„Zamek w Pińczowie za Myszkowskich. U początków nowożytnej rezydencji w Polsce.”
(Sarmatia Artistica, Księga Pamiątkowa Ku Czci Profesora Władysława Tomkiewicza, Państwowe Wydawnictwo Naukowe)
Jedna z pozycji kluczowych zawierająca wyniki prac badań archeologicznych pod kierownictwem Adama Miłobędzkiego i Janusza Kuczyńskiego z lat 1960-62. Znajduje się tam m. in. reprodukcja wspomnianego planu Pińczowa z 1773/80 i rysunku Kronbacha.
1968 r.
Janusz Kuczyński
„Wyniki badań dawnego zespołu zamkowego w Pińczowie”
(Rocznik Muzeum Świętokrzyskiego 5)
1969 r.
Andrzej Fischinger
„Santi Gucci – architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku”
(Ministerstwo Kultury i Sztuki, Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków, Kraków 1969)
1973 r.
Jerzy Z. Łoziński
„Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620”
(Państwowe Wydawnictwo Naukowe)
2003 r.
Leszek Kajzer, Stanisław Kołodziejski, Jan Salm
„Leksykon Zamków w Polsce”
(Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2012 r.)
2005 r.
Aleksander Andrzejewski, Leszek Kajzer, Jerzy Sikora
„Sprawozdanie z badań zamku w Pińczowie w 2005 roku”
(Łódzkie Sprawozdania Archeologiczne X/2006-2007)
2010 r.
Leszek Kajzer
„Między Chęcinami a Pińczowiem, czyli o nowych badaniach obu warowni”
(Klio viae et invia, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2010)
2011 r.
Numeryczny model rzeźby terenu (M-34-54-A-c-3-1, M-34-54-A-c-3-2)
(Główny Urząd Geodezji i Kartografii)
2012 r.
Waldemar Gliński
„Co wiemy, a czego nie wiemy na temat zamku w Pińczowie”
(XVI Pińczowskie Spotkania Historyczne, Pińczów 2012)
2015 r.
Aleksander Stankiewicz
„Łaźnia i ogród w rezydencji Zygmunta Gonzagi margrabiego Myszkowskiego w Pińczowie”
(Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego „Modus. Prace z historii sztuki”)